Blog

Vijf jaar na het overlijden van onze zoon lukt het me eindelijk om te schrijven. Ik schrijf om hem te eren. Ik schrijf om mijn wond van rouw te verzorgen, om 'rouwarbeid te verrrichten' zoals Manu Keirse zegt. Ik schrijf om erover te blijven praten en om stil te staan bij. Ik publiceer het hier, zodat anderen er herkenning en erkenning in kunnen vinden en daarmee troost. En hopelijk leidt het tot meer begrip en kennis over hoe het is om te leven met diepe, complexe rouw na het overlijden van je kind door zelfdoding.